កំពត៖ អ្នកស្រី មុំ ស្រីរ័ត្ន  ជាកម្មករប្រមូលផលអំបិល នៅក្នុងឃុំ ជុំគ្រៀល ស្រុកទឹកឈូ ខេត្តកំពត។ ក្រោមកម្ដៅថ្ងៃនាម៉ោង៣រសៀល អ្នកស្រី ស្រីរ័ត្ន កំពុងមមាញឹក រែកអំបិល ពីស្រែ ទៅដាក់ក្នុងរោង។ ស្រ្តីវ័យជាង៤០ឆ្នាំរូបនេះ ធ្វើជាអ្នកប្រមូលផលអំបិលប្រមាណ ២០ឆ្នាំមកហើយ។

 

របរប្រើកម្លាំងក្រោមកម្ដៅនេះ អ្នកស្រីទទួលបានកម្រៃ ៣ម៉ឺនរៀល ក្នុងមួយថ្ងៃ។ «បើម្ចាស់ស្រែអំបិល លក់អំបិលឆាប់ដាច់ យើង (កម្មករស្រែអំបិល) ក៏ឆាប់បានលុយ ប៉ុន្តែបើលក់មិនសូវដាច់ ក៏បានលុយរយៈពេលយូរបន្តិច។» អ្នកស្រី មុំ ស្រីរ័ត្ន បានប្រាប់អ្នកស្រី ញឹក ស្រីល័ក្ខ អ្នកសារព័ត៌មានថ្មីៗ២៥ រាជធានីខេត្ត ដូច្នេះ។ 

ដើរបណ្ដើរ រៀបរាប់បណ្ដើរ អ្នកស្រី ស្រីរ័ត្ន ពន្យល់ពីភាពខុសគ្នា នៃការប្រមូលអំបិល ដែលមានពណ៌ស និងខ្មៅ។ អំបិល ពណ៌ស ត្រូវបានយកទៅកែច្នៃបន្ថែមសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ជាមួយម្ហូបអាហារប្រចាំថ្ងៃ ប៉ុន្តែអំបិលពណ៌ខ្មៅ ត្រូវបានគេទិញយកទៅដាក់ក្នុងចម្ការដំណាំ។

ជាមួយគ្នានេះ «ផ្កាអំបិល» ជាអំបិលកម្រ ដែលអណ្តែតលើទឹកក្នុងស្រែអំបិល។ លក្ខណៈពិសេសនៃផ្កាអំបិល គឺមានសារធាតុសូដ្យូមតិច និងមិនសូវមានជាតិប្រៃខ្លាំង។ ផ្កាអំបិល មានតម្លៃថ្លៃជាងអំបិលធម្មតា ជាពិសេសអាចប្រើប្រាស់ដើម្បីថែរក្សាសម្រស់ផងដែរ។

ផ្កាអំបិល មិនសូវមានច្រើននោះទេ ព្រោះផ្កាអំបិល អាចអណ្តែតទ្បើងបាននៅពេលដែលចាប់ផ្តើមបង្ហូរទឹកសមុទ្រចូលក្នុងស្រែអំបិល។ ផ្កាអំបិលត្រូវការកម្តៅថ្ងៃ និងខ្យល់ធ្លាក់បង្គួរ ជាពិសេសក្នុងខែធ្នូ ដែលជាការចាប់ផ្តើមធ្វើអំបិលរបស់ប្រជាកសិករ។



កន្លងមក កញ្ញា ថូង ធីតា ម្ចាស់សហគ្រាសផលិតអំបិលធម្មជាតិថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍ (Thaung Enterprise) នៅខេត្តកំពត បានបញ្ជាក់ប្រាប់ ThmeyThmey25 ថា ផ្កាអំបិលនេះ មិនមែនកើតមាននៅគ្រប់រដូវទេ ពោលគឺវាមានផ្កានៅអំឡុងខែមេសា ឬឧសភា ប៉ុណ្ណោះ ដែលគេហៅថា ខែចែត្រក្ដៅខ្លាំង។ «ផ្កាអំបិល» មិនមែនជាអំបិលក្រួសនោះទេ ពោលគឺវាជាគ្រាប់អំបិលល្អិតៗ និងសជាងអំបិលធម្មតា។ 

សូមជម្រាបថា អំបិលកំពត និងកែប ត្រូវបានក្រសួងពាណិជ្ជកម្មប្រកាសជាម៉ាកសម្គាល់ភូមិសាស្រ្តទំនិញ(Geographical Indication/GI)ជាផ្លូវការ កាលពីថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា ឆ្នាំ២០២៣។ ជាមួយគ្នានេះ ទឹកត្រីកំពតកែប និងបង្កងតាកែវ ក៏ត្រូវបានចុះបញ្ជីនេះដូចគ្នា៕