កុមារនៅភូមិភាគឦសាន ជួបបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភច្រើនជាងគេ
ភ្នំពេញ៖ បញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភលើកុមារនៅតែជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ចម្បងនៅកម្ពុជាខណៈកុមាររស់នៅខេត្តភាគឦសាន ដូចជានៅខេត្តរតនគិរី មណ្ឌលគិរី និងខេត្តស្ទឹងត្រែង ជួបបញ្ហាខ្វះអាហារូបត្ថម្ភច្រើនជាងគេ។ មូលហេតុដែលកុមារនៅតំបន់ភាគឦសានមានបញ្ហាក្រិសក្រិន និងស្គមស្គាំងច្រើន ត្រូវបានលោក យី គឹមថាន នាយករងប្រចាំប្រទេសទទួលបន្ទុកកម្មវិធីនៃអង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជាបញ្ជាក់ថាដោយសារកត្តាចំណេះដឹងនិងទំនៀមទម្លាប់របស់ពលរដ្ឋជនជាតិដើមភាគតិចសេវាសុខាភិបាលនៅឆ្ងាយ កង្វះមណ្ឌលសុខភាព និងកង្វះអនាម័យជាដើម។
«តំបន់ដែលកំពុងជួបប្រទះនូវកង្វះអាហារូបត្ថម្ភស្រួចស្រាល់ គឺនៅតំបន់ភូមិភាគឦសាន នៅខេត្តរតនគិរី, មណ្ឌលគិរី, ស្ទឹងត្រែង អត្រាគឺឡើងដល់ ៣០ជាងនៅឡើយ»។ លោក យី គឹមថាន លើកឡើងដូច្នេះ មុននឹងបន្តថានេះជាបញ្ហាដែលរដ្ឋាភិបាល និងភាគីពាក់ព័ន្ធ រួមគ្នាដោះស្រាយ ដើម្បីកម្ពុជាមានធនធានមនុស្សដែលមានសុខភាពល្អ។
សូមអញ្ជើញលោកអ្នកនាង ទស្សនាបទសម្ភាសរវាងអ្នកស្រី ញឹក ស្រីល័ក្ខ អ្នកសារព័ត៌មាន Thmey Thmey 25 ជាមួយលោក យី គឹមថាន នាយករងប្រចាំប្រទេសទទួលបន្ទុកកម្មវិធីនៃអង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា ដូចតទៅ៖
បើតាមលោក យី គឹមថា ស្ថានភាពអនាម័យ និងអាហារូបត្ថម្ភនៅកម្ពុជា មានភាពប្រសើរឡើង ប៉ុន្តែនៅតែមានការព្រួយបារម្ភនៅឡើយ។ ដោយឡែក អត្រាប្រេវ៉ាឡង់នៃភាពក្រិសក្រិនរបស់កុមារ កាលពីឆ្នាំ២០១៤ មានរហូតដល់៣២ភាគរយ ប៉ុន្តែនៅរវាងឆ្នាំ២០២0-២០២១ អត្រានេះបានធ្លាក់ចុះមកនៅត្រឹម២២ភាគរយ។ ក៏ប៉ុន្តែក៏នៅតែជាអត្រាខ្ពស់នៅឡើយ។
ចំណែកឯ ស្ថានភាពស្គមស្គាំងរបស់កុមារ គឺនៅតែ១០ភាគរយដដែល ក្នុងរយៈមួយទសវត្សរ៍ចុងក្រោយ។
ក្នុងនាមភ្លែនអន្តរជាតិ ដែលជាអង្គការធ្វើការលើបញ្ហាអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារ លោក យី គឹមថាន ក៏ខ្វាយខ្វល់ពីបញ្ហាទឹកស្អាត និងអនាម័យដែរ។ សេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាត និងអនាម័យ ដែលគិតគូរដល់អាហារូបត្ថម្ភ គឺជាអាទិភាពមួយនៃយុទ្ធសាស្រ្តពហុវិស័យ ដើម្បីពន្លឿនការកែលម្អអាហារូបត្ថម្ភ។ កង្វះទឹកស្អាត និងអនាម័យ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាសាកលថា ជាកត្តារួមចំណែកមួយដ៏សំខាន់នៅកម្ពុជា ដែលត្រូវបានព្យាករណ៍ថា ប្រមាណ ៣០ភាគរយ នៃករណីកុមារក្រិសក្រិន និងស្គមស្គាំង គឺបណ្ដាលមកពីកង្វះទឹកស្អាត និងអនាម័យ រួមទាំងការផ្ដល់ចំណីអាហារដល់កុមារមិនត្រឹមត្រូវ។
របាយការណ៍ផែនការប្រតិបត្តិឆ្នាំ ២០២៣-២០២៨ បង្ហាញថាកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានសេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាត និងអនាម័យជាមូលដ្ឋានរួមជាមួយនឹងឥរិយាបថប្រតិបត្តិអនាម័យមិនល្អ ត្រូវបានគេសង្កេតឃើញជាពិសេសនៅតំបន់ជនបទដាច់ស្រយាល គឺជាកត្តាកំណត់ដ៏សំខាន់នៃអត្រាប្រេវ៉ាឡង់ខ្ពស់នៃភាពស្គមស្គាំងនិងក្រិសក្រិន ក្នុងចំណោមកុមារអាយុក្រោម ៥ឆ្នាំ ដែលជះឥទ្ធិពលដល់បុគ្គលម្នាក់ៗនិងសង្គមនៃបញ្ហាកង្វះអាហារូបត្ថម្ភនៅកម្ពុជា។
បញ្ហាប្រឈមចម្បងៗ ដែលកំណត់នៃកង្វះអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមាររួមមានកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានសេវាសុខភាព, កង្វះហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតនិងអនាម័យ និងទម្លាប់ប្រតិបត្តិអនាម័យមិនល្អ។
បើតាមប្រេវ៉ាឡង់កុមារក្រិសក្រិន ខេត្តមានអាត្រាក្រិសក្រិនខ្ពស់រួមមានខេត្តរតនគិរី, មណ្ឌលគិរី, ស្ទឹងត្រែង,ពោធិ៍សាត់, កំពត, និងកែប៕
