មណ្ឌលបុប្ផាណា មាន វិទ្យុម៉ាញេ និងនាឡិកា ក្នុងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០
មនុស្សម្នាកាន់តែច្រើនបានចាប់អារម្មណ៍វត្ថុប្រើប្រាស់ចាស់ៗ ហើយបានយកវត្ថុបុរាណទាំងនោះតាំងលម្អនៅតាម គេហដ្ឋាន ទីតាំងអាជីវកម្មជាដើម។ មជ្ឈមណ្ឌលធនធានសោតទស្សបុប្ផាណា ដែលមានសកម្មភាពក្នុងវិស័យភាពយន្ដ ក៏មានដាក់តាំងវត្ថុបុរាណទាក់ទងនឹងការថត និងឧបករណ៍សូសំឡេងដែរ។ នៅទីនោះ មានវិទ្យុម៉ាកអាម៉េរិកាំង GENERAL ELECTRIC ប្រភេទ 7-4950A មួយគ្រឿង ផលិតក្នុងដើមទសវត្សរ៍១៩៨០ នាប្រទេសសាំងហ្គាពួរ។
សូមលោកអ្នកទស្សនាវីដេអូខាងក្រោម៖
ធ្វើអំពីជ័រ មានផ្ទៃពណ៌ដូចឈើ។ មានរាងដូចដីឥដ្ឋធំមួយដុំ ជាមួយគែមមុត និងជ្រុងស្រួច។ វាមានកម្ពស់ ១៥សង់ទីម៉ែត្រ ទទឹង៣០សង់ទីម៉ែត្រ និងជម្រៅ១៥សង់ទីម៉ែត្រ។ តាមពិត លើសពីវិទ្យុមួយ គឺជាឧបករណ៍មួយដែលផ្ដុំគ្នាទាំងវិទ្យុ ទាំងម៉ាញេ ទាំងនាឡិកាថែមទៀត។ សម្រាប់វិទ្យុមានប៊ូតុង៤ ស្ថិតនៅខាងមុខមួយដើម្បីជ្រើសរើសរលក AM ឬ FM មួយដើម្បីសេរេសំឡេងធ្ងន់ ឬស្រាល មួយដើម្បីសេរេសំឡេងខ្លាំង ឬតិច និងមួយដើម្បីជ្រើសរើសប៉ុស្តិ៍វិទ្យុ។
សម្រាប់ម៉ាញេមានប៊ូតុង៤ដែរ ស្ថិតនៅខាងលើវិញ : មួយដើម្បីស្ដាប់កាស៊ែត មួយដើម្បីទៅក្រោយ មួយដើម្បីទៅមុខ ហើយមួយដើម្បីឈប់ និងដកកាស៊ែតចេញ។ ក្រោមក្របខាងលើក៏មានប៊ូតុង៦ថែមទៀត សំរាប់ការសេរេទូទៅ។ រីឯនាឡិកាវិញ វាអាចរោបានតាមការសេរេ ដោយបញ្ចេញសំឡេងវិទ្យុ។ លើទីផ្សារវត្ថុបុរាណ វិទ្យុប្រភេទនេះមានតម្លៃពី ៧ដុល្លារ ទៅ៣០ ដុល្លារ អាស្រ័យលើសភាពស្អាត មិនស្អាត និងដើរ មិនដើរ។
តើការថត និងផ្សាយសំឡេងមានប្រវត្តិអ្វី ? តាំងពីដើមមក មានមនុស្សដែលលេងភ្លេង។ កាលពីបុរាណកាល គេប្រើសំឡេងខ្លួនឯង គេទាក់ដៃ គោះថ្ម ឬឈើ។ ឆ្នាំ១៨៥៧ នៅប្រទេសបារាំង លោក SCOTT DE MARTINVILLE Édouard-Léon បង្កើតម៉ាស៊ីនថតសំឡេងមុនគេបង្អស់។ ឆ្នាំ១៨៧៧ នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក លោក EDISON Thomas បង្កើតម៉ាស៊ីនថត និងចាក់សំឡេងមុនគេទាំងអស់។ ឆ្នាំដូចគ្នា ខែធ្នូ នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ លោក SIEMENS Werner បង្កើតអូប៉ាល័រមុនគេបង្អស់។ អូប៉ាល័ររាងផ្កាត្រកួន ដែលគេហៅមេក្រូ ត្រូវបានបង្កើតតាមក្រោយ។ ឆ្នាំ១៨៩៦ នៅប្រទេសអ៊ីតាលី លោក MARCONI Guglielmo បង្កើតប្រដាប់មួយ សម្រាប់ទទួលសំឡេង នៃវិទ្យុគមនាគមន៍។ ដើម្បីផ្ទុកសំឡេង រហូតដល់សង្គ្រាមពិភពលើកទី២ គេប្រើថាស៧៨ជុំ។ ចាប់ពីចុងទស្សវត្សរ៍១៩៤០ គេបែរទៅប្រើប្រព័ន្ធថាសតូចជាង : ៣៣ និង ៤៥ជុំវិញ រហូតដល់ចុងទស្សវត្សរ៍១៩៨០។
ឆ្នាំ១៩៦៣ ក្រុមហ៊ុនអឺរ៉ុប PHILIPS បង្កើតកាស៊ែត។ កាលពីដំបូង មិនទាន់មានម៉ាញេ ដើម្បីថតសំឡេងក្នុងកាស៊ែតទេ មានតែម៉ាញេដើម្បីស្ដាប់ប៉ុណ្ណោះ។ បង្កើតម៉ាញេហើយ គេផ្គុំម៉ាញេ និងវិទ្យុជាមួយគ្នា ធ្វើជាវត្ថុតែមួយ។ នៅប្រទេសខ្មែរ នៅតែមានលោកអាចារ្យវ័យចំណាស់មួយចំនួន ដែលបន្តប្រើកាស៊ែត។ រីឯ CD វិញ គឺក្រុមហ៊ុន PHILIPS រួមជាមួយក្រុមហ៊ុនជប៉ុន SONY ដែលជាអ្នកបង្កើត ត្រឹមឆ្នាំ១៩៧៩ ទើបមនុស្សជាតិចូលយុគសម័យបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល។ វាពេញនិយម នាទសវត្សរ៍១៩៩០ និង២០០០។ នាពេលបច្ចុប្បន្ន គេបែរទៅលែងប្រើវត្ថុផ្ទុកសំឡេងតែម្ដង វាក្លាយទៅជាទិន្នន័យសុទ្ធ។
មជ្ឈមណ្ឌលធុនធានសោតទស្សបុប្ផាណា មានតួនាទីប្រមូលបន្សំទុកធនធានសោតទស្ស ពីសម័យមុន និងសម័យបច្ចុប្បន្ន ដែលទាក់ទងនឹងប្រទេសកម្ពុជា បណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈអំពីភាពយន្ដ ផលិតរឿងកុន ហើយរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍នានា ដូចជាតាំងពិព័រណ៍ និងផ្សាយខ្សែភាពយន្ដ។ មណ្ឌលបុប្ផាណា នៅក្នុងអគារមួយ ស្ថាបនាកាលពី៧០ឆ្នាំមុន។ វាស្ថិតនៅលេខ៦៤ វិថី ឧកញ៉ា ម៉ែន (ផ្លូវ២០០) ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ។ ទីតាំងនេះ បើកពីថ្ងៃចន្ទ ដល់ថ្ងៃសុក្រ ពីម៉ោង៨ព្រឹក ដល់ម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់ និងពីម៉ោង២រសៀល ដល់ម៉ោង៦ល្ងាច។ ថ្ងៃសៅរ៍ ពីម៉ោង២រសៀល ដល់ម៉ោង៦ល្ងាច។ សាធារណជន អាចចូលទស្សនាបានដោយឥតគិតថ្លៃ៕
-
ដោយ៖ នាយ យ៉ាន តាមដងផ្លូវ
-
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey25.com