ភ្នំពេញ៖ លោក ប្រាយ រ៉ាវុធ ជាអ្នកដំាឆៃថាវមួយរូប ក្នុងភូមិសំរោងពងទឹក ឃុំភារីមានជ័យ ស្រុកបរសេដ្ឋ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ លោក រ៉ាវុធ អះអាងប្រាប់សារព័ត៌មាន ThmeyThmey25 ថាឆ្នាំនេះ ឆៃថាហុចផលច្រើន ប៉ុន្តែតម្លៃបែរជាថោកទៅវិញ។ កសិកររូបនេះ ថាខ្លួនលក់ឆៃថាវបានថ្លៃ ៥០០រៀល ទៅ៦០០រៀល ដែលជាតម្លៃទាបសម្រាប់លោក ក៏ដូចជាកសិករផ្សេងទៀត។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី អតីតនិស្សិតផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រកសិកម្មរូបនេះ អះអាងថា នៅតែបន្តដាំនៅរដូវក្រោយទៀត ដើម្បីឲ្យមានផលិតផលសុវត្ថិភាពក្នុងស្រុក ផ្គត់ផ្គង់នៅលើទីផ្សារ។

​លោក ប្រាយ រ៉ាវុធ ចាប់ផ្ដើមការដំាឆៃថាវជិត១០ឆ្នាំហើយ នៅក្នុងភូមិសំរោងពងទឹក ឃុំភារីមានជ័យ ស្រុកបរសេដ្ឋ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ លោក រ៉ាវុធ ប្រាប់សារព័ត៌មាន ThmeyThmey25 ថា សព្វ​ថ្ងៃ ឆៃថាវដែលខ្លួនដាំបាន លក់បាន​តម្លៃ៥០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយគីឡូក្រាម ខណៈកាលពីដើមខែកុម្ភៈ លោកអាចលក់បាន៦០០រៀល។ ជាតម្លៃទាប ដែលលោក ប្រាយ រ៉ាវុធ អះអាងថា លោកបង្ខំដកឆៃថាវទាំងខាតដើម។

តាមលោក រ៉ាវុធ លោកដាំឆៃថាវ នៅលើដីប្រមាណ​៣៧អា ហើយលោកអាចប្រមូល​ផល និងលក់បានប្រមាណ​ ៦លានរៀល។ លោក ប្រាយ រ៉ាវុធ បញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖«លក់បាន៦លានហ្នឹង អត់​ចំណេញទេ ខាតតែម្តង។ តែបើលក់បានតម្លៃ៧០០(រៀល)អី ប្រហែលជារួចខ្លួន ឬចំ​ណេញ​តិចតួច​»។

តម្លៃទាបជារឿងមួយ ប៉ុន្តែបញ្ហាធ្ងន់ជាងនេះទៅទៀតនោះ គឺឆៃថាវមិនមានឈ្មួញ​ទទួលទិញទៅទៀត។ «លើកមុននោះ ប្រមូលផលអត់ទាន់អស់ទេ អត់អ្នកទិញ នៅសល់៥-៦តោន ទៀត ។ ប្រមូលផលខែមុន មិនទាន់អស់ផង ឆៃថាវថ្មីចាប់ផ្ដើមដកលក់ទៀត តម្លៃក៏ចុះថោក»។ នេះបើតាមកសិករដំាឆៃថាវ ប្រាយ រ៉ាវុធ។

បើទោះបីជា​ផលបន្លែរបស់ខ្លួនលក់បានតម្លៃទាប តែ លោក រ៉ាវុធ ថាលោកនៅតែបន្តការដំាដុះ ដដែលនៅរដូវក្រោយ ក្រោមហេតុផលថា ខ្លួនចង់ឲ្យមានផលិតផលបន្លែសុវត្ថិភាពក្នុងស្រុក សម្រាប់ប្រជាជនបរិភោគ។  លោក ប្រាយ រ៉ាវុធ រៀបរាប់ដូច្នេះ៖«ទោះបីជាមានតម្លៃទាបមែន តែខ្ញុំនៅតែផលិត ដើម្បីឲ្យមានផលិតផលក្នុងស្រុកខ្លួនឯង និងចូលរួមកាត់បន្ថយការនាំចូលពីបរទេស។ ខ្ញុំគាំទ្រ ចំពោះការនាំចូល តែកុំនាំចូលហួសតម្រូវការអី»​។

​លោក រ៉ាវុធ អតីតនិស្សិតផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រកសិកម្មអះអាងថា ការដាំដុះរបស់ខ្លួន គឺស្របតាមច្ចេក​ទេសត្រឹមត្រូវ និងជាបន្លែដាំលើគោលការណ៍សុវត្តិភាព សម្រាប់អ្នកបរិភោគ ស្របតាមបច្ចេកទេសរបស់ក្រសួងកសិកម្ម។ ចំពោះគោលកាណ៍សុវត្ថិភាព លោក រ៉ាវុធថា ការដំាដុះប្រើប្រាស់ថ្នាំគីមីដែលស្របតាមកម្រិតកំណត់ដោយក្រសួងកសិកម្ម និងការប្រើប្រាស់ថ្នាំពុលធម្មជាតិដោយផលិតដោយខ្លួនឯង។ បើទោះជាការដាំដុះ ស្របតាមបច្ចេកទេសអាចឲ្យលោកទទួលបានទិន្នផលច្រើន​ តែផលិត​ផល​ទាំងនោះ នៅតែប្រឈម​បញ្ហាចម្បងចំនួន២ គឺទីផ្សារ និងការបំផ្លាញពី​សត្វល្អិត៕