លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា បន្តរបរចម្លាក់លោហៈពីឪពុកព្រោះចង់ឲ្យជំនាន់ក្រោយស្គាល់សិប្បកម្មអត្តសញ្ញាណនេះ
ភ្នំពេញ៖ លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា បានសម្រេចចិត្តទទួលខុសត្រូវ និងគ្រប់គ្រងសិប្បកម្មចម្លាក់លោហៈលក្ខំៈគ្រួសារ ពីឪពុករបស់ខ្លួន ដែលមានវ័យចំណាស់ទៅហើយ។ មានវ័យ២៩ឆ្នាំ លោកស៊ីថា ប្រាប់សារព័ត៌មាន ThmeyThmey25 ថា លោកសម្រេចបន្តការងារពីឪពុក ព្រោះមិនចង់ឲ្យគាត់លំបាកនឹងការងារនេះទៀត និងម្យ៉ាងចង់ថែរក្សា និងអភិរក្សសិប្បកម្មអត្តសញ្ញាណនេះ ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយបានស្គាល់។
លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា គឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងវ័យក្មេងមួយរូប នៅក្នុងអាជីវកម្មចម្លាក់លោហៈលក្ខណៈគ្រួសារបន្តពីឪពុករបស់ខ្លួន ដែលមានវ័យចាស់ទៅហើយ មិនអាចធ្វើការងារចម្លាក់ពេញលេញដូចពីមុន។ សិប្បកម្មចម្លាក់លោហៈរបស់លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា មានកូនជាង៤នាក់ និងមានទីតាំងនៅភូមិព្រែកក្ដាម ឃុំកោះចិន ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល។ ក្រៅពីគ្រប់គ្រងសិប្បកម្មរបស់គ្រួសារ យុវជនរូបនេះ ក៏មិនបោះបង់ការរៀនសូត្រជំនាញរបស់ខ្លួនដែរ។ បច្ចុប្បន្ន រូបគេជានិស្សិតឆ្នាំទី៣ ផ្នែកស្ថាបត្យកម្ម។
លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា បានរៀបរាប់ប្រាប់សារព័ត៌មាន ThmeyThmey25ថារយៈពេលជាង២ឆ្នាំមកហើយ ដែលយុវជន វ័យ២៩ឆ្នាំរូបនេះ ចាត់ចែងការងារចម្លាក់ដែលជាកេដំណែលដែលឪពុកលោកធ្វើតាំងពីឆ្នាំ ១៩៨៥មក។ សម្រាប់យុវជនរូបនេះ ដ្បិតខ្លួនចេះបន្តបន្ទាប់ការងារចម្លាក់លោហៈនេះ តាំងពីអាយុ១២ឆ្នាំមក ប៉ុន្តែបើធៀបនឹងទំហំចិត្តស្រឡាញ់ មិនធំធេងដូចឪពុកខ្លួននោះទេ។ ម្ល៉ោះហើយបានជាលោក សុខចិត្តទទួលយកការងារនេះជំនួសអ្នកមានគុណ។ «តាំងពីកើតមកឃើញតែគ្រួសារធ្វើការងារនេះ ចង់ឬមិនចង់ កើតក្នុងគ្រួសារ ជាងចម្លាក់ត្រូវតែចេះ។ ពុកខ្ញុំចាស់ហើយ កូនៗមិនចង់ឲ្យគាត់លំបាកទៀត ព្រោះការងារនេះត្រូវចំណាយពេលយូរ ទម្រាំឆ្លាក់ក្បាច់បានមួយៗ ក៏ឲ្យគាត់ឈប់ធ្វើ ហើយខ្ញុំអ្នកទទួលខុសត្រូវជំនួសវិញ»។ នេះបើតាមលោក វ៉ាន់ ស៊ីថា។
ការសម្រេចចិត្តរបស់ លោក វ៉ាន់ ស៊ីថា បានធ្វើឲ្យឪពុករបស់លោកសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង ព្រោះគាត់រំពឹងថា នឹងមានកូនចៅ ស្នងការងារនេះបន្តពីខ្លួន។ នេះបើតាមការឲ្យដឹងពីលោក ស៊ីថា ដែលបានបន្តទៀតថា លោកកាន់តែស្រលាញ់ និងចង់រក្សាមុខរបរអត្តសញ្ញាណខ្មែរនេះ ឲ្យអ្នកជំនាន់ក្រោយបានស្គាល់ផងដែរ បន្ទាប់ពីមើលខុសត្រូវផ្ទាល់ការងារក្នុងសិប្បកម្មបានជាង២ឆ្នាំមក។
យុវជនវ័យ ២៩ឆ្នាំរូបនេះ បានរៀបរាប់ប្រាប់ThmeyThmey25ទៀតថា ក្នុងចំណោមបងប្អូន៩នាក់របស់ខ្លួន មានតែ៣នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលចេះចម្លាក់លោហៈ នោះគឺលោក ស៊ីថា ផ្ទាល់ និងបងប្អូនលោក២នាក់ទៀត។ ចំណែកសមាជិគ្រួសារផ្សេង មិនចំណូលការងារនេះទេ ដ្បិតការងារនេះទាមទារការស្រលាញ់ និងអត់ធ្មត់ខ្ពស់ គួបផ្សំនឹងទេពកោសល្យពីធម្មជាតិផង។ ទម្រាំចេញលទ្ធផលចម្លាក់មួយៗ ត្រូវចំណាយពេលច្រើនថ្ងៃ និងខ្លះដល់រាប់ខែក៏មាន។ នេះជាការបន្ថែមរបស់លោក ស៊ីថា ដោយបញ្ជាក់ដូច្នេះ ៖«ក្នុងគ្រួសារអ្នកចម្លាក់ក៏ដោយ តែមិនមែនគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែអាចចេះឆ្លាក់បានល្អនោះទេ។ ដូចខ្ញុំអីចឹង មានបងប្អូន៩នាក់ តែសព្វថ្ងៃអ្នកចេះធ្វើចម្លាក់នេះ មានតែខ្ញុំ និងបងប្អូន២នាក់ទៀតប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកផ្សេងគេមិនចូលចិត្តការងារនេះ និងមិនមានទេពកោសល្យផង»។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ការគាំទ្រចម្លាក់លោហៈ ដែលមានវត្ថុធាតុដើមដូចជាប្រាក់ ស្ពាន់ ទង់ដែងជាដើម នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនផុសផុលដូចកាលពីប្រមាណ១០ឆ្នាំមុននោះទេ។ នេះបើតាមលោក វ៉ាន់ ស៊ីថា ដែលបានពន្យល់បន្តថា កាល ១០ឆ្នាំមុន ការបញ្ជាទិញមានច្រើន ទាំងនៅក្នុងស្រុក និងក្រៅប្រទេស ហើយគ្រួសារលោកពីមុន ក៏ធ្វើជាប្រចាំដាក់ តាមផ្សារនានាក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងខេត្តសៀមរាប និងអាចនាំចេញទៅប្រទេសថៃផងដែរ។ តែឥឡូវវិញ ទាល់តែមានអ្នកបញ្ជាទិញ ទើបលោក ស៊ីថាធ្វើ សម្រាប់អតិថិជន។
ដ្បិតគ្មានមូលហេតុលម្អិត ពីមូលហេតុនៃការធ្លាក់ចុះការគាំទ្ររបស់ពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែបើតាមអ្នកគ្រប់គ្រងរូបនេះ តម្លៃចម្លាក់ខ្ពស់ បូកផ្សំនឹងការស្រឡាញ់ ឬការប្រែប្រួលរសនិយមនៅក្នុងសង្គម អាចជាមូលហេតុចម្បងដែរ។ លោក ស៊ីថា បន្ថែមថា៖«វត្ថុ(ចម្លាក់)ទាំងនេះ មានតម្លៃខ្ពស់បន្តិច អាចចាប់ពី១០០ដុល្លារ ដល់១ម៉ឺនដុល្លារ។ ហើយភាគច្រើនទាល់តែអ្នកស្រលាញ់ចម្លាក់ខ្លាំង ឬអ្នកមានជីវភាពធូរធារទើបគេទិញ ដើម្បីយកទៅតាំងក្នុងផ្ទះ។ មួយផ្នែកទៀត លក់ទៅខាងសម្អាងការ»។
ក្រៅពីធ្លាក់ចុះការនិយម អ្នកចេះឆ្លាក់ ក៏កាន់តែថយចុះដែរ ខណៈកូនចៅក៏មិនច្រើនដែលស្រវាស្រទេញ ការងារចម្លាក់លោហៈនេះ។ ការណ៍នេះ ធ្វើឲ្យលោក ស៊ីថា បារម្ភជាខ្លាំង ខណៈអ្នកចង់ចេះដឹងក៏តិចតួច។ «បច្ចុប្បន្នពិបាករកអ្នកចង់រៀនណាស់ សូម្បីបង្រៀនមិនយកប្រាក់ ក៏មិនមានដែរ»។ នេះជាការបញ្ជាក់របសលោក វ៉ាន់ ស៊ីថា៕
-
ដោយ៖ Thmey Thmey 25
-
© រក្សាសិទ្ធិដោយ thmeythmey25.com