អ្នកស្រី គង់ សុខនី រស់នៅជាមួយរបរតម្បាញសូត្រតាំងពីអាយុ១១ឆ្នាំមក ហើយមិនដែលចង់បោះបង់ឡើយ
ព្រោះការស្រលាញ់ និងចង់អភិរក្សមុខរបរតម្បាញសូត្រខ្មែរ អ្នកស្រី គង់ សុខនី ចាប់ផ្ដើមរៀនតម្បាញបន្តពីជីដូន និងម្ដាយរបស់ខ្លួនតាំងពីអាយុ១១ឆ្នាំមក។ បើទោះបីត្រូវចំណាយពេលយូរបន្តិច ក្នុងការត្បាញ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីមិនគិតចង់បោះបង់មុខរបរនេះឡើយ ព្រោះតែការស្រលាញ់ និងចង់អភិរក្សមុខរបរបែបប្រពៃណីនេះ។
ស្ថិតក្នុងចំណោមស្ត្រីជាច្រើនក្នុងសហគមន៍ «ស្ត្រីមេម៉ាយ និងក្មេងកំព្រា» មានទីតាំងនៅភូមិកោះតូច ឃុំកោះឧកញ៉ាតី ស្រុកខ្សាច់កណ្ដាល ខេត្តកណ្ដាល អ្នកស្រី សុខនី វ័យ ៤០ឆ្នាំ បានប្រាប់ ThmeyThmey25 ថាក្នុងរយៈពេល ១ ខែ អ្នកស្រីអាចត្បាញសូត្របានចំនួន ៣ ក្បិន ហើយក្នុង ១ ក្បិនទទួលបានប្រាក់ ៦០ដុល្លារ (ជាតម្លៃដែលសហគមន៍ផ្ដល់ឲ្យ) ហើយក្នុងមួយខែអ្នកស្រីអាចទទួលបានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់បំផុតត្រឹម ២០០ដុល្លារ។ វិបត្តិកូវីដ-១៩ ធ្វើឲ្យអ្នកស្រីបាត់បង់ចំណូលដោយសារសហគមន៍ផ្អាកមួយរយៈ។
អ្នកស្រីបានបន្តថា៖«មុននឹងចូលក្នុងសហគមន៍អ្នកស្រីបានប្រកបរបរត្បាញសូត្រនៅផ្ទះចំនួន៧ឆ្នាំ ប៉ុន្តែដោយសារមិនសូវមានទីផ្សារ ទើបអ្នកស្រីសម្រេចចិត្តចូលក្នុងសហគមន៍តម្បាញស្ត្រីមេម៉ាយ និងក្មេងកំព្រាហើយបើទោះបីប្រាក់ចំណូលដែលទទួលបានមិនសូវច្រើនក៏ពិតមែន តែអ្នកស្រីមិនដែលគិតចង់បោះបង់នោះទេ»។ បន្ថែមលើនោះ អ្នកស្រីបានបង្ហាញពីបញ្ហាប្រឈមដែលបានជួបប្រទះ ដោយសារការងារតម្បាញត្រូវប្រើពេលយូរ ទាមទារអោយមានការអត់ធ្មត់ខ្ពស់ជាដើម។
សិប្បកម្មតម្បាញសូត្រខ្មែរជាមុខរបរបែបប្រពៃណី ជាមុខរបរពេញនិយមសម្រាប់ប្រជាជាជនខ្មែរពីដើម ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នគេសង្កេតឃើញថាមុខរបរបែបប្រពៃណីនេះមានការធ្លាក់ចុះ ដោយសល់តិចតួចប៉ុណ្ណោះនៅតាមតំបន់មួយចំនួន ហើយក៏បានក្លាយជាការគំរាមគំហែងគួរឲ្យព្រួយបារម្ភអាចប្រឈមទៅនឹងការបាត់បង់ បើសិនមិនមានវិធានការជាក់លាក់ណាមួយនោះទេ៕
